Temat uszkodzenia ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia jest bardzo szeroki, więc w dzisiejszym poście omówię najczęstszy jego mechanizm. W celu lepszego zrozumienia treści najpierw jednak troszkę anatomii:
Mięsień dwugłowy ramienia jak sama nazwa wskazuje składa się z dwóch głów, które mają przyczepy początkowe odpowiednio:
🔵Głowa krótka: wyrostek kruczy łopatki
🔴Głowa długa: guzek nadpanewkowy łopatki
Obydwie głowy swój koniec maja na guzowatości kości promieniowej.
Mięsień unerwiony jest przez nerw mięśniowo-skórny (n. musculocutaneus)
Unaczynienie: tętnica pachowa i ramienna.
Funkcją mięśnia jest przede wszystkim zginanie w stawie łokciowym i supinacja przedramienia. Współuczestniczy również w ruchu zgięcia w stawie ramiennym.
W kwestii urazowej szczególnie uwagę zwraca głowa długa mięśnia, z tej racji iż jej ścięgno łączy się z obrąbkiem stawu ramiennego, jak i przebiega w przestrzeni podbarkowej pomiędzy kością ramienną, a wyrostkiem barkowym i więzadłem kruczo-barkowym.
Taka relacja przy niewydolnym aparacie mięśniowym stożka rotatorów stwarza zagrożenie zespołu ciasnoty podbarkowej (ang. Impingement Syndrome). Niestabilny staw ramienny w połączeniu z ruchami ramienia ponad głowę daje nam gotowy przepis na uszkodzenie ścięgna, wynikające z powtarzających się jego mikrourazów będących następstwem tarcia i ucisku.
Z racji iż mięśnie centralizujące głowę w panewce są niewydolne, głowa podchodzi do góry zmniejszając przestrzeń w stawie i zwiększając w nim ciśnienie. W przestrzeni podbarkowej znajduje się również kaletka podbarkowa, która w wyniku ucisku zareaguje stanem zapalnym i rozpęta "burzę" w stawie.
Kto jest najbardziej narażony na tego rodzaju dysfunkcję?
Osoby, których aktywność zawodowa wiąże się wielokrotnymi ruchami ramion ponad głowąSportowcy tacy jak np. pływacy, tenisiści, osoby podnoszące ciężary
Terapeuta pasywnie unosi chore ramię pacjenta, które jest zrotowane DO WEWNĄTRZ.
Ból, który wystąpi w trakcie testu jest objawem dodatnim. Test ten zwany jest NEER Impingement Sign.
Innym metodą testową będzie iniekcja sterydowa w przestrzeń podbarkową. Ustąpienie lub wyraźne zmniejszenie dolegliwości również będzie pozytywnym testem różnicowym.
Zginamy ramię pacjenta i łokieć do 90 stopni. Z tej pozycji rotujemy ramię do wewnątrz. Nasilenie się objawów przy tym manewrze również przemawiać będzie za cieśnią podbarkową.
🔵 RTG ( w celu oceny anatomii wyrostka barkowego)
🔵 USG przestrzeni podbarkowej
🔵 REZONANS MAGNETYCZNY stawu ramiennego (kiedy pozostałe badania nie dają jasności)
W przypadku kompresji na ścięgno wynikającej z omówionego przeze mnie mechanizmu (zespół ciasnoty podbarkowej), zaraz po wyciszeniu stanu zapalnego (jeśli jest aktywny) bardzo istotną rolę odegra tu fizjoterapia. Jej celem będzie manualna praca z pacjentem, poprawiająca ruchomośc stawu, jak i sąsiednich jego struktur względem siebie.
Po przygotowaniu obszaru do pracy reedukujemy wzorce ruchowe pacjenta. Dzięki poprawie świadomości ruchu i stabilizacji dochodzi na powrót do centralizacji stawowej i jednoczesnego ustąpienia objawów.
Zdarzają się również przypadki, w których leczenie konserwatywne może nie przynieść efektu i potrzebny będzie zabieg operacyjny odbarczający ucisnięte struktury.
Jeśli potrzebujesz pomocy w omawianym przeze mnie problemie lub zmagasz się z innymi zaburzeniami stawowo-mieśniowymi, skontaktuj się ze Mną!
Dzięki profesjonalnej pomocy zdiagnozujemy Twój problem i wspólnie rozpoczniemy terapię, aby poprawić Twoje zdrowie i samopoczucie.